Hey koca usta!
Oldu mu şimdi, hani gelecektin?
Emirdağı’nda beraber gezecektik?
Sen o maharetli ellerin ile en güzel yemekleri yapacak, lezzet bayramında hasret giderecektik!
Neden sözünde durmadın usta!?
Haydi bizi bırak,o sevdiğin ikizlerini de bırakıp gidiyorsun?
Yok,”ikizlerimi seviyorum ama, Arife kızım ile kızımı ayıramam” derdin!?
Olmadı usta,daha geçen yıl zümrüt gözlü gelinin cenazesine gelmiştin Eskişehir’e..
Haydi git, benden de selam söyle!
Olmadı be, benim Tombiş Ağabeyim!
Nasıl da sevenlerine servis yapardın,kimin tuzlu,kimin tuzsuz yiyeceğini ezbere bilirdin..
İki yıl da birlikte çalıştık..Ne mutfak keyfiydi usta? Sen pişirirdin biz yerdik!..
Ah be usta,şu Corona yüzünden helalleşemedik!
Mezarına da gelip toprak atamadım!
Benim hakkım sana helal olsun,sende bana helal et usta!
Benim Tombiş yanaklı ağabeyim, kabrin nur olsun!
Rüstem Çekiç/ Eskişehir
