Dünyanın en güzel ülkesi neresi deseler; tereddüt etmeden TÜRKİYE derim.
Fakat bu kadar katliama uğrayan başka bir ülke de yoktur.
Bu ülkenin en büyük sorunu cehalettir.
Cumhuriyetin kurulması ile hedefini batıya çeviren genç Türkiye Cumhuriyeti ne yazık ki yolundan döndürülmüş, Ortadoğu bataklığına doğru yol almaktadır.
Artık medeni ve çağdaş insanların sayısı azınlıktadır. Ve ülke yaşamına etkileri sınırlıdır.
Düşünsenize kuzeyinde Karadeniz, Güneyinde: Akdeniz, batısında Ege, İçerisinde Marmara denizi gibi dört denizi, Van ve Tuz gölleri. Ağrı, Erciyes, Uludağ dağları, kayak merkezleri, termal suları. Kapadokya, Efes, Göbeklitepe, Truva, Aspendos, Olimpos ve daha sayamadığım bir çok tarihi merkezi olan büyük bir ülke.
En önemlisi Karadeniz’i diğer denizlere bağlayan İstanbul ve Çanakkale boğazı. Yılda dört mevsimin yaşandığı böyle bir ülkenin benzeri dünyada yoktur.
Yaz, kış meyve ve sebzelerinin yetiştirildiği ender ülkelerden biridir Türkiye. Dünyanın her yerini gördüm.
Fakat benzerine rastlamadım.
Norveç çok güzeldir.
Ama altı ay kış ve soğuk hava hakimdir.
Finlandiya da öyle.
İzlanda da ağaç yoktur.
Fakat tüm bunların yanında bu kadar cahil ve ukala insanın bir arada olduğu bir başka ülke de yoktur.
Bu cehalet adım adım ilerleyerek bu güzel ülkenin canına okumuştur.
Denizleri, gölleri, nehirleri kirletilmiş, ormanları kesmiş, yakmış, tarihi eserleri talan etmiş, yaban hayatı yok etmiştir.
Geleneksel tarım ve hayvancılık terk edilmiş, ülke gelenek ve görenekleri unutulmuş, Türk misafirperverliğinden eser kalmamıştır.
Özellikle son yirmi yılda toplum Araplaşma konusunda büyük ilerleme kaydetmiş, gereksiz göçlerle kimliksiz ve kişiliksiz konuma getirilmiştir.
Bu topraklar büyük bir tarihi zenginliğe sahiptir.
Sayamayacağımız kadar medeniyetler kurulup, yıkılmıştır.
Tüm bunlara rağmen yine de en güzel ülke Türkiye.
Bu ülkede Mustafa Kemal’in de dediği gibi; en büyük düşman ve yenmemiz gereken; cehalet olduğunu bilerek mücadele etmeli; bunun yanında elimizdeki değerleri de korumalıyız.
Erdal Bıçakcı yazıyor
