İnsan ölüme giderken
Düğüne ya da bayrama gideceğini sanır…
Bu yüzden çekinmeden, sıkılmadan
Her sıkıntıya, korkuya ve endişeye katlanır
Şatafat ve saltanat israflarıyla
Tüketir kendini ağır ağır…
Güzellik, dostluk ve nezaket yerine
Çirkefliklere ve azgınlıklara dayanır…
Olanca gücüyle
Bir hırsla, umursamasızca
Kibir dağlarına tırmanır…
Sonra ayağı kayar
Yükseklerden düşerek parçalanır…
Kendini bir şeyler zanneden bu adam
Son haliyle
Çevresindekilerini ve yakınındakilerini
Hayal kırıklığına uğratır…
Arkasından iyi şeyler konuşulmaz :
«Çok küçük hedefleri olan
Çalışmayan, insanları dışlayan
Ve sürekli hazıra konan adamdı»
«Kötülük yaparak yaşadı
Çirkinlikleri kaşıdı
Kendi kalıbına sığamadı
Bir tek iyi hâli görülmedi
Hayatı boyunca suç ve günah taşıdı» derler.
İnsan ölüme giderken
Düğüne ya da bayrama gideceğini sanır…
Üzeyir Lokman ÇAYCI
