Şimdi elimden geldiğince, gelişimeye katkıda bulunuyorum.
Ama anladım ki Kazakistan ‘ da yolsuzluk, yasa dışılık ve hakaret eden vatandaşlar daha yok olmayacak.
Bu bir günde gelen bir kavram değil.
Çok düşündüm.
Yukarıdan ve aşağıdan yolsuzluk.
Ayrıca okulda Paul ‘ ü yıkamak için rüşvet almalısın.
Devlet vatandaşları çeşitli vergi ve para cezası ile soymakla suçlandı. İşle başa çıkamıyorum. Engeller kaldırıldı. Başlangıçta evi olmayan, çeyrek ve krediyi ödeyen çok insan var!
Basit kadrodan lidere yetişmek mümkün değil.
Baba ve amca, hemşeriler, sınıf arkadaşları, sınıf arkadaşları, hain veya hain olmak zorundasınız.
Emeklilik yaşına gelmesine rağmen koltuğunu kaybetmeyen çok yaşlı adam var. Hiçbir şey yapamasalar da otur ve yapış.
Ve akıllı ve eğitimli gençler işsiz ya da yurt dışına gidiyor.
Ay bir aydan azdır. Fiyat çok pahalı. Hastaysan hastanelerde hastanelerde doktor yok Tedavi için ilaç almaya yetecek kadar para yok. Bu yüzden farklı hastalıklar acı çekti.
Kazakistan kanser ve tüberkülozun önünde.
Bu fakir ülkelerin hastalığıdır.
Neden neden?
Neden? Neden?
Çünkü çok fakir insanımız var.
Yolsuzluk, ülkenin zenginliklerini yer altında ve üstünde ayırıyor.
Sürtüklerle zengin oluyorlar.
Neden dayanmak zorundayım?
Ailemle yurtdışına çıkın dediklerim buydu.
Otuz yılda değişmeyen bir ülke otuz yılda düzelir diyemem.
İnsanların insan olarak, vatandaş olarak, insan olarak takdir edilmediği bir ülkedeyiz.
İnsanın kıymeti yoktur.
АДАМ ҚАДІРІ
Ес білгелі бері елімді, ұлтымды жақсы көріп келем. Қазір қолымнан келгенше дамытуға үлес қосып жүрмін. Бірақ Қазақстандағы жемқорлық, заңсыздық, азаматтарды қорлау әзір жойылмайтынын түсіндім. Бұл бір күнде келген тұжырым емес. Көп ойландым. Жоғары мен төмен түгел белшеден батқан жемқорлыққа. Мектепте пол жуу үшін де пара беруің керек. Мемлекет түрлі салық, айыппұл арқылы азаматтарды тонауға құныққан. Бизнеспен айналысу мүмкін емес. Кедергілерді көбейтіп тастаған. Басында үйі жоқ, бар тапқанын квартира мен кредитке төлеп жүргендер қаншама! Қарапайым қызметкерліктен басшыға дейін өсу мүмкін емес. Әке-көке, жерлес, рулас, бірге оқыған кластас, курстасың не арсыз жағымпаз болуың керек. Түрлі жоғары лауазымда зейнеткер жасына жетсе де, креслодан айрылмай отырған шал-кемпірлер көп. Қолдарынан боқ келмесе де, отыр жабысып. Ал ақылды да білімді алтындай жастар жұмыссыз жүр не шет елдерге кетіп жатыр. Айлық аз. Баға қымбат. Ауыра қалсаң, аурухана мен емханалардың өзінде білімді дәрігерлер жоқтың қасы. Емделу үшін дәрі алуға да ақша жетпейді. Түрлі аурудың асқынып кеткені сондықтан. Қазақстан онкологиялық аурулар мен туберкулездан алдыңғы орында тұр. Бұл кедей елдердің ауруы. Неге? Өйткені бізде сіңірі шыққан кедейлер көп. Елдің Жер астындағы және үстіндегі байлықтарын жемқорлар бөліп алып жатыр. Солар шылқыған бай боп отыр. Мен неге шыдауым керек? Шет елге отбасыммен бірге кетем дегенім сол. Отыз жылда оңбаған ел енді отыз жылда жақсарады дей алмаймын. Тұлға, азамат ретінде, адам ретінде бағаланбайтын елдеміз біз. Адамның қадірі жоқ.
Instagram: naziya_zhoyamergen
