Bugün evimde doktorlarla tartıştım..
Dün randevu verdim. GELDİLER.
Hiç bir işe yaramadan gittiler..
Evde kalp krizinden haberi olsa bile, evime 30 mesafede olan Aile Hekimliği doktorları ve çalışanları eve gelmiyor. Hastanın ölmesi, onları ilgilendirmiyor.
6 km uzaktan Bahçelievler’ den Halk Sağlığı doktorları geldi.
Kullandığım ilaçları sordular.
Ateşimi ölçtüler..
En son yapılan kan tahliline baktılar
Kimlik yoklaması yaptılar .
Yaptıkları SADECE bunlar.
Başka birşey yok.
Hocam diyorum; “Akciğer hastasıyım.
Corona riksi altındayım . Akciğerimde bir ağırlaşma var. Nefes alıp vermem değişti. Ara ara kan tükürüyorum. Acil bir film çektirmem lazım. Beni hastaneye götürün-getirin” dedim.
Sırtımı açtırdılar. Nefes alıp vermeme baktılar.
“Sende kötü bir durum yok. Ateşin de yok. Dışarı çıkma. İlaçlarını kullan” deyip gittiler.
Biraz da beni sinirlendirdiler .
Doktorlara; “Aile Hekimliği ilgilenmez, sizler yardımcı olmazsınız, SİZİ BURAYA KİM GÖNDERDİ? Ateşimi ölçmek için mi o kadar yolu geldiniz? ” dedim.
“Buraya tartışmaya gelmedik! Başka bekleyen hastalarımız da var” deyip, çekip gittiler..
Elip, ateşimi ölçmek için gelmişler.
Ateşimi ben de ölçüyorum evde….
ANLADIĞIM ŞU: Hastane görevlilerinin eline bir liste verilmiş.
Kargo dağıtıcıları gibi, fatura dağıtıcılar gibi verilen listeyi ulaşmak zorunda bırakılmışlar.
Sanırım primle çalışıyorlar.
Hasta ne durumda, acil neler yapılmalı umurlarında değil.
Ne kadar çok hasta, o kadar çoook prim!
Şimdi ben Fibroszis’ten (Akciğer kireçlenmesi),
tedavi olmayacak bir duruma düşsem, kimsenin umurunda değil.
Ayağıma gelen doktor bile yardımcı olmuyor..
Evde kapalıyız.
Kaderimizle baş başayız..
Zeki Al/İstanbul’dan yazıyor
YAZIYA GELENLER
Çok geçmiş olsun acil şifalar diliyorum değerli hocam
Şimdi bu fıkra geldi. Hastanelerdeki durumu bir süre bu hale getirmek lazım 😀
Temel parmağını camla kesmiş. Telaşla hastanenin acil servisinden içeriye girmiş. İçeri girince iki kapı çıkmış karşısına. Birinde “hastalıklar”, diğerinde “yaralanmalar” yazıyormuş. Durumuna uyan “yaralanmalar” kapısından içeri girmiş. Önünde yine iki kapı belirmiş: birinde “kanamalı”, diğerinde “kanamasız” yazıyormuş. “Kanamalı” kapıdan girince iki kapı daha görmüş: “hayati önemde olan” ve “hayati önemde olmayan”. “Hayati önemde olmayan” yazılı kapıdan içeri girince kendini sokakta bulmuş.
Çaresiz eve dönmüş. Karısı sormuş:
– Temel, sana iyi baktılar mı?
– Vallahi hiç bakmadılar ama organizasyon bir harikaydı.
Evde kal Türkiye!
Arif Dede
İşte Türkiye’mizin gerçeği dua ile iyileşeceğiz! Hepsi bu! Allah acil şifalar versin, inşallah abiciğim!
Hacı Mehmet Öztürk
Geçmiş olsun hocam, ama maalesef, insanların bu yetersizlikleri görmesi için yaşaması gerekiyor.
Ali Karan
Hocam, Allah hepimizi korusun, başka söylenecek bir şey bilmiyorum!
Sevgi Boz
Allah acil şifalar versin hocam, öncelikle sağlık çalışanlarımız gerçekten büyük özveri ile çalışıyorlar ve şu sıralar bu virüs illetiyle baş etmek için gecesini gündüzüne katıyorlar. Kimsede prim veya baktığı hastaya göre para almıyor! Baştan beri hastalığınızı biliyorum ve tedavinizde iyi sonuçlar verdiğini yazmıştınız. Bizlerde çok sevindik.. Sizin gibi değerlerimizin sağlıklı olması, bizlere yol göstermeniz, bizlere onur verir.. Hep beraber sağlıkçılarımıza destek olarak, bu zor günleri atlatacağız inşallah!
Haydar Öncü
