İnsanlar, kötü gidişi, artık ölerek protesto ediyorlar.
Ekonomik kriz insanların umutlarını ve hayallerini de yok etti. Kimse işin ciddiyetinde değil. Ülkede siyanür satın almak ne kadar kolaymış. Biz alkol alamıyoruz. Ama siyanür bulmak ve almak çok daha kolaymış.
İşsizlik % 27 olmuş.
Bu resmi rakam.
Bunun bir de gerçeği var. Gerçek rakamın daha yüksek olduğuna eminim. Ama yönetimlere bakıyorum; tasarruf yapan, idare yoluna giden yok. Açılan ekonomik paketler birer birer patlıyor.
Zaten paket demek, zam ve yeni vergiler anlamına geliyor. İtibardan asla tasarruf yapılmıyor. Daha kış gelmedi. Yılbaşı zam ve vergileri de devreye girince yaşamımız daha da zorlaşacak.
İmkânı olanların büyük bölümü paraları ile yurt dışına uçtu.
Herkes ülkeden kaçış derdinde.
Ama lüks içinde yaşayanlar hiç bir şeyden geri kalmıyor. Ülkede hem yönetimsel, hem de kişisel yapılan hatalarla ekonomimiz kötüleşti. Halk yaşamı bilmiyor. Yöneticiler de yönetmeyi. Savurganlık zirve yapmış durumda. Düşüncesizce alınan krediler. Bununla alınan lüks araba ve evler.
Peki şimdi nasıl ödenecek bu borçlar.
Devlet de de borçlandı. Borçları ödemek için yeni borç bulamıyorlar.
Camiler, parklar satılıyor. Satılacak milli bir değerimiz de kalmadı.
Bize gerçek bir çözüm yolu gösteren muhalif bir parti de yok.
İktidar sadece zam ve yeni vergilerle, yani klasik bütçe açığını kapatma yöntemi ile işi götürmeye çalışıyor. Ama halkın artık bu sistemi taşıyacak durumu kalmadı. Eskiden yıl başlarında yapılan zamlar, yılın her günü yapılmaya başlandı.
Bu intiharlar bu olayın sonucudur.
Erken seçim çözüm olur mu?
Sanmıyorum.
Kısa vadede bir çözüm şekli gözükmüyor.
Her gece TV’ lerde tartışma programları halka iyi olduğumuzu pompalamak için yapılıyor.
Ama ne yazık ki, artık halk ta bunları yemiyor.
Çünkü cebine bakan bir şey bulamıyor.
Çok karamsar bir tablo çizdiğimin farkındayım.
Ben bir ekonomist değilim. Sıradan bir vatandaşım. Ama halkın içindeyim. Her kesimle ilişkim var. Kimin ne durumda olduğunu görüyorum.
Diliyorum, çok kısa zamanda bu kötü günleri atlatır, güzel günlere kavuşuruz. Bunun için sadece eğitimli bir topluma ve iyi bir adalet sistemimize ihtiyacımız vardır.
Sadece bu iki alanda çağın gereklerini yerine getirebilirsek önümüzün açılacağını söyleyebilirim.
Erdal Bıçakçı yazıyor
