Ben genelde yazdıklarım çizdiklerim itibariyle vefat edip gidenlerin arkasından bir şey yazmam…
Eğer öleni tanıyorsam ve bir hukukum var ise ailesinden birilerini arar başsağlığı dileklerimi iletir taziye de bulunurum…
Bu defa kendi koyduğum bu kuralı çok sevip saydığım ağabeyim İbrahim Metin için bozmak durumundayım…
Nedeni ise İbrahim Ağbi, iyi ve güzel bir insandı… Nezaket sahibiydi. Ancak ölüp giden bir çok insan bu özellikleri taşır… Öyle ise onu diğerlerinden ayıran ne idi de, bana bu satırları yazdırıyor?
İbrahim Ağbi, bugün nesli tükenmekte olan Türkçülerden biri idi… Kendi milletini sevmekten dolayı Türk Milliyetçisiydi… Türk-İslam Sentezciliği ve buna uygun düşen bir Ülkücülük onun bakış açısı dışındaydı…
O bir Türk’tü, Türkleri sever ve Türk’e göre yaşardı… O beni bir kardeşi olarak sevip saydı ben de onun bir büyüğüm olarak görüp hürmet ettim…
İlerlemiş yaşına ve rahatsızlıklarına rağmen Türklük için yazdı, çizdi, neşretti ve kendisinde olan bilgileri bizlere ve de Türk gençliğine ileterek büyük bir miras bıraktı…
Türk olmak zordur o da bu zorlukları tüm ömrü boyunca yaşadı ama asla yılmadı…
Yaşamının son gününe kadar hatta son nefesine kadar yüreğinin Türklük için attığına eminim…
Güle güle Koca Türk! Yolun açık olsun, menzilin mübarek olsun, Allah sonsuz rahmetini senden esirgemesin, mekanın cennet olsun…
Mücadelen, biz Türklerin önünü aydınlatıyor. Merak etme nöbet sağlam ellerde…
Ruhun şad olsun…
Özcan PEHLİVANOĞLU
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
