Tarihimizin, provası Çanakkale’de yapılan, bizleri ve tüm mazlum ulusları onurlandırıp, kıvançlandıran 19 Mayıs’la başlayan döneminin genç kahramanlarını Kuvayı Milliye Destanında Koca Nazım öylesine içten bir coşku ile ve öylesine duygu yüklü anlatır ki; gözlerin yaşarmaması mümkün değildir…
Antep köylüklerinde ırgatken, ulusal efsane kahramanına dönüşen Karayılan…
Kuvvacı’lara ulaklık yapan 14 yaşında fidan gibi bir gençken attan düşüp sakatlanan Adapazar’lı kambur Kerim…
Ya Anadolu’ya takasıyla silah taşırken Karadeniz’in hırçın dalgalarında yitip giden Arhavi’li İsmail…
Kamyonetinin patlayan lastiğine üstünde başında ne varsa doldurup,”sen Süleymaniyelisin oğlum Ahmet, sana tek başına verilmiştir üç numrolu kamyonet” diyerek görevine çırılçıplak devam eden Süleymaniyeli bitirim şoför Ahmet…
Onlar büyük olasılıkla binlerce kahramandan bazıları…
Ama işte size gerçek, bir diğer genç kahraman Tıbbiye’li Hikmet Bey… Rahmetli Orhan BORAN’IN babası…
Mustafa Kemal ” Gençlerin de görüşlerini almalıyız ” diyerek Sivas’ta toplanacak olan kongreye 3 öğrencinin katılmasını ister. Bunun üzerine Askeri Tıbbiye, Sivas Kongresi’ne 3 delege göndermek ister. Üçüncü sınıf öğrencisi Hikmet Bey ve Yusuf Bey (Balkan) delege seçilir ve yol paraları olmadığı için aralarında para toplarlar. Ancak 9,5 lira yani bir kişinin Sivas’a gidebilmesine yetecek miktarda para toplanabilir. Bunun üzerine sadece Hikmet Bey’in Sivas Kongresine gönderilmesine karar verilir.
Hikmet Bey, Sivas Kongresinde ABD ya da İngiltere’nin manda ya da himayesini savunan söylemlere çok şaşırır. Oturumlar sırasında söz aldığında, delegelerin şaşkın bakışları arasında yüksek ve heyecanlı sesle şu sözleri söyler: “Delegesi bulunduğum Türk gençliği, beni buraya bağımsızlık yolundaki çalışmalara katılmak üzere gönderdi. Mandayı kabul edemeyiz. Eğer manda fikrini kabul edecek olanlar varsa bunları şiddetle reddeder ve kınarız. Eğer manda fikrini kabul ederseniz sizleri hain ilan ederiz “.Daha sonra Mustafa Kemal’e dönerek aynı coşku ve kararlılıkla ” Paşam siz de manda fikrini kabul ederseniz sizi de reddederiz. Mustafa Kemal’i vatan kurtarıcısı olarak değil vatan batırıcısı olarak adlandırır ve lanetleriz”
Herkes bu net ve heyecanlı söylem karşısında şaşkın, Mustafa Kemal ‘in tepkisini beklerken, yanıt gelir:”Evlat içiniz rahat olsun. Biz azınlıkta kalsak dahi mandayı kabul etmeyeceğiz. Manda da yok, himaye de… Parolamız tektir ve değişmez: Ya İstiklal, ya Ölüm.” Gazi, Tıbbiyeli gencin bu içtenlikli çıkışından çok mutlu olmuştur.
Yıllar sonra Mustafa Kemal yakınındakilere ” Bize Sivas’ta çok güzel yol gösteren Tıbbiyeli bir genç vardı. O’nu bulun, mebus yapalım, vatana hizmet eder ” der. Bu teklif üzerine Hikmet Bey ” Paşamın ellerinden öperim… Kendilerine söyleyin ben burada ülkeme daha yararlı oluyorum ” yanıtını verir. Bu yanıt kendisine aktarıldığı zaman Mustafa Kemal ‘in, gururla gülümseyerek ” Ben o değerli çocuktan (cucuktan) böyle bir cevap bekliyordum ” dediği aktarılmaktadır. (T. Ateş, Cumhuriyet G., 4 Eylül 1999)..
Tıbbiyeli Hikmet kısacık hayatı boyunca durup dinlenmeden vatan için çalıştı. Öldüğünde henüz 44 yaşındaydı… Sarıkamış’taydı… Karda mahsur kalan Mehmetçiklere ulaşmaya çalışmış, ciğerleri dayanmamış, vereme yakalanmıştı… Tıbbiyeli Hikmet kurtarılamadı…
1960’lar da “Olur mu böyle olur mu, kardeş kardeşi vurur mu?” marşı eşliğinde Turan Emeksiz, A. İhsan Kalmazlar gibi 27 Mayıs şehitleri…
Sonra 70-80 arası, Kanlı Pazar, 77 1 Mayısı…
Cephe hükümetlerinin görmezden geldiği kardeş kavgası, aydın genç katliamı, 5000’i aşkın can…
Cana kıymayan Deniz’lerin darağacında canına kıyılması…
80 darbesi, yaşı yükseltilerek darağacına gönderilen Erdal Eren, bir kuşağın özellikle solun üzerinden silindirle geçilmesi…
Ve nihayet 2000’li yıllar… Bir yandan Silivri Zindanlarına ihale edilen ölümler, intiharlar…
Gezi direnişi… Polise içinden çıktığı halka acımasızca saldırması için emir verenler… 8 Gezi şehidi… Şehitlerin sonuncusu 15 yaşında bir fidan: Berkin Elvan…
Ve nihayet açılım saçılımın kahredici sonuçları… Onbinlerce şehit ve gazi… Vatanın bir bölümünün kundaklanması…
Ve nihayet emperyalizmde oyun çok: Eski ortağın marifetleri ve 15 Temmuz şehitleri…
Ne var ki; bu güzelim ülke daima her yaştan genç vatansever evlatlarının omuzlarında taşınmış ve yükselmiştir ve de yükselecektir…
Yoksa topluma karanlık günler yaşatmak sureti ile korkutarak izlenilen tutarsız politikalara, yarattıkları hukuksuz ortama, bulaştıkları akıl almaz yolsuzluklara karşın halkta “ehven-i şer” imajı yaratarak siyasi emellerine ulaşmak ve böylece kendilerini kurtarmak isteyen nekrofillerin değil…
Kadim dostum rahmetli Kayahan o güzelim şarkısını bu günlere söylemiş herhal:
Size sevdanın yolları ya da dolarlar, avrolar, villalar…
Bize kurşunlar …
Ne diyelim… Sözü, yaşadığımız günleri o günlerde gören yüce Atatürk’ün tüm olumsuz koşullara rağmen gençlere yönelik sözlerine bırakalım:
“Onu hapse atacaklar. Yasal yollarla karşı çıkışlarda bulunmakla birlikte bana, başbakana ve meclise telgraflar yağdırıp, haksız ve suçsuz olduğu için salıverilmesine çalışılmasını, kayrılmasını istemeyecek. Diyecek ki, “ben inanç ve kanaatimin gereğini yaptım. Araya girişimde ve eylemimde haklıyım. Eğer buraya haksız olarak gelmişsem, bu haksızlığı ortaya koyan neden ve etkenleri düzeltmek de benim görevimdir.”
İşte benim anladığım Türk Genci ve Türk Gençliği!”
