Malazgirt Zaferinin 947 yılı münasebetiyle; bu zafer ve Sultan Alparslan hakkında kısa bir hatırlatmayı uygun buldum.
Bizans imparatoru Romenos Diogens Türkmen akınlarını durdurmak, Türk-İslam ülkelerini fethetmek amacıyla devrin en kalabalık (100 binin üzerindeki) ve muazzam ordusuyla ilerlediğini haber alan Alparslan Halep’ten Ahlat’a vasıl oldu. Türk ordusu 50 bini geçmiyordu. Veziri Nizamül Mülkü bir miktar asker ile emniyet tedbiri olarak payitahtında görevlendiriyor. Alparslan barış teklifinde bulunmak üzere bir heyeti Romen Diojen’e gönderiyor, ancak bu teklifi istihza ile karşılıyor. Bu durum karşısında 40 yaşlarında gözüken iman dolu Başbuğ ” Yarabbi, Seni kendime vekil yapıyor, azametin karşısında yüzümü yere sürüyor ve Senin uğrunda savaşıyorum. Ey Tanrım niyetim halistir, bana yardım et, sözlerimde hilaf varsa beni kahret ” der
Gözleri dolu dolu olarak secdeden başını kaldıran Alparslan beylerine ve askerlerine ” Burada Allah’tan başka sultan yoktur. Emir ve kader tamamıyla O’nun elindedir. Bu sebeple benimle birlikte savaşmakta veya savaşmamak için uzaklaşmakta serbestsiniz ” der
Şehit olursam yerime Melikşah’ı getiriniz. Ona bağlı kalınız. Allah’ın yüce ismiyle Malazgirt ovasını inleten Türkmen ordusu muzaffer olmuş, Bizans imparatoru esir düşmüş100 binin üzerindeki ordudan eser kalmamıştı.
Alparslan esir imparatorla yaptığı konuşmalar sonunda; ” Ben Allah’a muzaffer olursam, sana iyi muamele yapacağıma söz vermiştim. İşte şimdi seni, affediyorum, der.
Mağlup imparatora şu Türk atasözünü hatırlatmış:” Bir kavmin büyüğüne zelil olduğu zaman merhamet ediniz”
Bu mağlup imparatora harçlık da vererek yola çıkarmış, ancak payitahtına varamadan yerine geçen Mihael Dukas’ın emriyle gözleri kör edilmiştir. Durumu öğrenen Hakan çok üzülmüş, ordunun Anadolu’ya hücum emrini vermiştir. Hak ve adaletle hareket eden Alparslan’a, Anadolu’da yaşayan Hıristiyan halkı ” Adil Sultan ” ismini vermişti.
Türk Birliğini gerçekleştirme amacıyla Türkistan seferine çıkan Sultan Alparslan, işte bu ordu ile Çin’i alırım dediği anda basit bir kale kumandanı olan Yusuf Harezm’i ismindeki hain tarafından şehit edildi. Sultan o anda başına toplananlara ” Ben bu orduyla dünyayı fed ederim dediğim anda işte bu duruma düştüm. Gurura kapıldım. Halbuki her sefere çıkarken Allah’tan yardım dilerdim ”) demiştir.
Sultan Alparslan üzerinde yaşadığımız ” Cennet Vatan’ı ” bize yurt olarak bırakmış/armağan etmiştir. Bu nedenle bu eşi benzeri olmayan bu coğrafya üzerindeki vatanımızı yüceltmek ve korumak hepimizin en önemli görevi olmalıdır. İlaveten devletimizi ve devlet kurumlarını yönetenlerin yaşanan olaylardan ders almalarını dilerim.
